Chapter 5 [NC]
“...”เขาไม่ได้ตอบอะไรผมเลย
แสงจากด้านนอกส่องผ่านม่านเข้ามาพอให้ได้เห็นแสงสว่าง ผมเห็นแววตาของเขา
ทำให้มั่นใจได้หนึ่งอย่างก็คือ
สิ่งที่เขากำลังทำอยู่
เขาไม่ได้แกล้งผมเล่น
“พี่โฮซอกครับ
ปะ ปล่อยผม..”
“หมอ..”เขาเรียกผม
น้ำเสียงแหบพร่า “ฮยองวอนอ่า”
“...”
ผมรู้ตัวว่าตอนนี้ผมสั่นมากแค่ไหน
กลัวจนน้ำตาไหลอาบแก้ม ออกแรงดิ้นหวังให้หลุดจากการจับกุมของเขา
แต่แรงพี่โฮซอกเยอะกว่าผม เพราะงั้นผมก็ได้แค่นอนร้องไห้อยู่ใต้ร่างของเขาอย่างนี้
“หมอ..
ช่วยพี่หน่อยนะ”
“พี่โฮซอก
ผม ผม..”
“รับปากแล้วนี่”เขาก้มลงมากระซิบชิดใบหูของผม
และมันเป็นครั้งแรกเลยที่ผมขยับหนีเขาแบบนี้ ผมกลัว ผมไม่ชอบการได้รับสัมผัสจากเขา
ผมอยากปฏิเสธ อยากผลักไสเขาออกไป แต่ผมทำอะไรไม่ได้เลย
“ฮึก”
“ถือซะว่าตอบแทน
ที่คุณย่าเลี้ยงเรามาจนโตแล้วกัน”
ผมปล่อยโฮ
สะอื้นจนตัวโยน เพราะมันไม่ใช่แค่การกระทำของเขาที่ทำให้ผมกลัว
แต่คำพูดของเขากลับทำให้ผมรู้สึกว่าตัวเองไร้ค่าไปด้วย
“ฮือ..
ปล่อยผม ฮึก ปล่อย”
“อย่าดิ้นให้มากนักเลย
พี่ไม่ไหวแล้ว”เขาพูดแค่นั้นก่อนที่ใบหน้าของเขาจะซุกลงมาที่ซอกคอของผม มือที่ล็อคข้อมือผมเอาไว้ข้างหนึ่งเอื้อมลงมาแล้วกระชากเสื้อของผมจนกระดุมหลุดออก
ก่อนที่เขาจะใช้ฝ่ามือลูบไล้ไปทั่วร่างกายของผม
“ฮือ
พี่โฮซอก ปล่อยผม ฮึก ปล่อย”
ภาพตรงหน้าผมมันพร่ามัวไปหมดเพราะม่านน้ำตาบดบังการมองเห็น
ผมเบี่ยงใบหน้าหลบเขาที่ก้มลงมา
แต่หลบไปก็เท่านั้นเพราะผลสุดท้ายมือหนาก็บีบที่คางของผมแรงๆเพื่อให้อยู่นิ่งแล้วริมฝีปากของผมก็ถูกครอบครอง
หากมันเป็นเวลาอื่นผมคงจะมีความสุขมากกว่านี้ หากมันไม่ใช่การบังคับ
หากว่ามันเกิดจากความรักจริงๆ
“ไม่
ฮึก ปล่อย”ผมยังคงต่อต้านแม้จะรู้ดีว่ามันไม่มีประโยชน์
ได้แต่หวังว่าเสียงร้องไห้ของผมมันจะปลุกให้พี่โฮซอกรู้สึกตัวสักทีว่ากำลังทำอะไรอยู่
แต่ไม่เลย เขาไม่สนคำขอร้องของผม ไม่สนว่าผมร้องไห้เหมือนจะขาดใจ
อาการของเขาผมรู้ว่าเกิดจากอะไร
เขาโดนยา..
แต่ทำไมถึงต้องเป็นผมที่ต้องรับเคราะห์นี้
“ปล่อ
อุ๊บ..”เรียวลิ้นร้อนแทรกเข้ามาในโพลงปากของผมกวาดต้อนไปทั่วทุกมุม มือของเขายังสะเปะสะปะไปทั่วก่อนที่มันจะลงเอยที่กางเกงของผม
สุดท้ายเขาก็ดึงมันออกง่ายๆ พี่โฮซอกละริมฝีปากออกไป
แต่ยังคร่อมล็อคตัวผมไว้อยู่อย่างนั้น
เขาหอบหายใจหนักๆ
เหงื่อของเขาหยดลงบนหน้าท้องของผม มันร้อนไปหมด เขากระชากเสื้อของตัวเองออกเหมือนหงุดหงิดและรำคาญเต็มทน
ก่อนที่จะก้มลงมา ริมฝีปากกดลงที่ต้นคอของผม
“อึก..”ผมสะดุ้งด้วยความเจ็บเพราะเขาดูดเม้มอย่างแรงที่ซอกคอ
ไล่จูบลงมาเรื่อยๆตามลำตัว “ฮึก ไม่ ไม่”
ผมยังคงปฏิเสธ
ก่อนจะสะดุ้งเฮือกเมื่อเรียวขาถูกแยกออกโดยมีกายแกร่งแทรกอยู่ตรงกลาง
นิ้วร้อนกดเข้าไปในช่องทางที่ปิดสนิทจนผมร้องออกมาด้วยความเจ็บ แต่เขาก็ยังไม่หยุด
ยังคงสอดใส่นิ้วเพิ่มลงไปเรื่อยๆ ราวกับกำลังเปิดทางไม่ให้ผมเจ็บมากหากต้องเจออะไรที่มากกว่านี้
แต่ผมที่ไม่มีอารมณ์ใดๆร่วมเลยแม้แต่นิดเดียว
มันไม่มีทางที่จะทำให้ผมรู้สึกดีได้หรอก
“เฮือก”ผมกัดฟันแน่นก่อนจะผวาขึ้นมาเมื่อสิ่งแปลกปลอมสอดใส่เข้ามาแทนที่นิ้วพวกนั้น
เขายกตัวผมขึ้น ให้ขาของผมชิดอยู่กับเชิงกรานก่อนจะก้มลงมา ขยับกายเข้าหาจากช้าๆเริ่มเร่งจังหวะเร็วขึ้น
“ฮือ”
ผมร้องไห้
มันเจ็บ ..เจ็บเหมือนตัวจะแตกออกเป็นเสี่ยงๆ
หัวของผมกระแทกกับขอบเตียงตามแรงกระแทกของเขา มันป่าเถื่อน ไร้ซึ่งความอ่อนโยน
เขาทำเหมือนผมเป็นแค่ตุ๊กตาที่ไม่มีความรู้สึก ไม่มีหัวใจ
“ฮึก..”
สิ่งที่เขากำลังกระทำคือการระบายความใคร่ของเขาใส่ผม
สิ่งที่ผมกำลังโดนกระทำคือ
โดนข่มขืน
จากผู้ชายที่ผมรักสุดหัวใจ
**************************
เป็นเพียงแค่คัทสั้นๆ ที่สงสารน้องแชจับใจ ยังไม่จบตอนนะ อ่านคัทจบก็กลับไปอ่านต่อ
อ่านแล้วก็อย่าลืมไปเม้นท์ด้วยล่าา
จะได้มีมาให้อ่านเยอะๆเน๊อะ รักๆค่ะ
#ฟิคคุณวอน
