My Bad Guy Chapter 1
“เออ กูมันเลวไง จำได้ว่าไม่เคยบอกมึงเลยสักครั้งนะ ว่าคนอย่างกูเป็นคนดี”หลังจากตะโกนเสียงดังลั่นห้องแล้ววอนโฮผลักร่างบางให้ล้มลงไปบนเตียง
ก่อนจะถอดเสื้อของตัวเองออก
“คุณ ยะ อย่านะ ผม.. ผมขอโทษ”ฮยองวอนพูดเสียงสั่น
รู้ตัวว่าได้ปลุกปีศาจให้ตื่นขึ้นมาอีกแล้ว หวังว่าครั้งนี้จะรอดอีกครั้ง แต่..
“กูก็จะทำให้ดูยังไงล่ะ ว่าเลวๆแบบไอ้วอนโฮคนนี้เนี่ย มันทำอะไรได้อีก”
“มะ ไม่นะ”
..
“อย่า!!!!!!!!!!!!!”
แม้จะตะโกนร้องขอสักแค่ไหนแต่ก็เหมือนว่าวอนโฮจะไม่ได้ยินมันอีกแล้ว
เมื่อร่างหนาทาบทับลงมา
ก่อนที่ริมฝีปากร้อนจัดจะทาบทับลงมาบนปากอิ่มที่ปิดแน่นเพื่อป้องกันไม่ให้อีกฝ่ายรุกล้ำเข้าไป
แต่เมื่อถูกกัดแรงๆเลยต้องเผยอปากออกด้วยความเจ็บ รสเลือดฟาดเฝื่อนเข้ามาในปาก
น้ำตาไหลพรากอาบแก้มเนียน
“อย่าทำแบบนี้
ฮึก..”
ฮยองวอนใช้ความพยายามเฮือกสุดท้ายเปล่งเสียงออกไป
เรี่ยวแรงมันหายไปหมดเพราะอ่อนเพลียและร่างกายยังอ่อนแออยู่
“...”
“ฮึก
ผมขอร้อง อย่า”
“อย่าร้องไห้”เสียงแหบพร่าถูกเอ่ยออกมาจากคนที่เหมือนจะขาดสติไปเมื่อครู่
ก่อนที่มือหนาจะลูบที่แก้มเนียนเพื่อเช็ดน้ำตาออกให้
“ฮึก..”
“บอกแล้วไงว่าอย่าร้องไห้”วอนโฮยังคงพูดเสียงเรียบ
แววตาแห่งความใจดีเมื่อครู่เปลี่ยนไปอีกครั้ง
ริมฝีปากแสยะยิ้มก่อนจะบีบคางฮยองวอนอีกครั้ง “เพราะกูไม่ใจอ่อนให้กับน้ำตาของมึงอีกต่อไปแล้ว!!!!!”
ร่างบางดิ้นพราดเมื่อถูกกระชากกางเกงที่ใส่อยู่ออกไปได้อย่างง่ายๆ
เนื้อผ้าหยาบบาดที่ขาจนรู้สึกเจ็บแสบไปหมด
ร่างหนาไม่ปล่อยเวลาให้เสียเปล่าไปแม้แต่วินาทีเดียว
รูดรั้งอันเดอร์แวร์ของอีกฝ่ายออกก่อนจะปลดกางเกงของตัวเองออกบ้าง
จนร่างกายเปลือยเปล่าสัมผัสโดนกันอย่างไร้ช่องว่างใดๆ
“อื้อ..”
ฮยองวอนเปล่งเสียงร้องออกมาเมื่อถูกจับพลิกตัวให้นอนคว่ำ
เมื่อไร้หนทางหนีและเรี่ยวแรงที่จะขัดขืน
จึงทำได้เพียงปล่อยให้น้ำตาไหลรินลงมาไม่ขาดสาย
“ต่อให้ร้องไห้ให้ตาย
..ฉันก็ไม่หยุดหรอกนะฮยองวอน”
“ฮือ”
“เอาเลย
ร้องให้มันดังลั่นห้องไปเลยนะ ถ้าคิดว่านายจะรอดไปได้น่ะ”
“ฮึก..
อึก”
ตัวร้อนจัดด้วยอารมณ์โทสะแทรกกายผ่านเข้ามาระหว่างขาเรียว
ก่อนที่จะกระแทกเข้ามาอย่างแรง ไร้ซึ่งความอ่อนโยนและปรานีใดๆ
ฮยองวอนรู้สึกเหมือนว่าตัวกำลังจะแยกออกจากกัน มือเล็กที่ถูกมัดเอาไว้เหนือหัวกำกันแน่น
“จะ
เจ็บ..”
ริมฝีปากอิ่มเม้มเข้าหากันแน่น
รสเลือดยังคงชัดเจน ร่างกายสั่นสะท้านไปตามแรงที่ถูกส่งมาย้ำๆอีกหลายครั้ง
มือหนาลูบไล้ไปที่หน้าท้องเนียนก่อนจะจิกลงไปเบาๆ ริมฝีปากกดลงไปที่หัวไหล่เนียน
ดูดเฟ้นจนขึ้นเป็นรอยแดงอีกหลายที่
ในขณะที่ร่างกายก็ยังคงเร่งจังหวะไปตามแรงอารมณ์
คนถูกกระทำหายใจรวยริน
น้ำตาบดบังการมองเห็นทุกสิ่ง ก่อนที่จะถูกกระแทกเข้ามาแรงๆอีกสองสามที
ก่อนที่จะรู้สึกถึงน้ำอุ่นๆที่ถูกปลดปล่อยเข้ามาในตัว
“อ่า..”
เสียงครางกระเส่าของวอนโฮดังขึ้นบ่งบอกว่าเขาได้สมอารมณ์แล้ว
ฮยองวอนคิดว่าค่ำคืนนี้จะผ่านพ้นไปทว่าเขาคิดผิด เมื่อถูกจับพลิกตัวให้นอนหงาย
“อย่าเพิ่งหมดแรงสิ”
“...”
“มันไม่จบง่ายๆหรอกนะ”
“ฮึก..”ฮยองวอนสะอื้นออกมาอีกเป็นครั้งสุดท้าย
ไม่ดิ้นหนี ไม่เปล่งเสียง ไม่ร้องขอ
เหนื่อยแล้ว
...
ชีวิตที่แสนน่าสมเพชแบบนี้
ใครอยากจะทำอะไรก็ทำไปเถอะ
...
เขาไม่ไหวแล้วจริงๆ
ยังไม่จบตอนนะเออ กลับไปอ่านต่อได้ อย่าลืมคอมเม้นท์กันด้วยล่ะ ไรท์จะรออ่านนะคะ ^^
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น