วันเสาร์ที่ 1 เมษายน พ.ศ. 2560

#แชไม่น่าสงสาร c.3




            “มึงก็น่าจะรู้อยู่แล้วไม่ใช่เหรอ”

            “...”

            “ต่อให้กูจะรักเยอินมากแค่ไหน แต่สำหรับกู ..มึงคือคนที่สำคัญที่สุดไง”

            “...”

            “เรื่องของมึงสำคัญสำหรับกูเสมอ”โฮซอกพูดเสียงหนักแน่น ยกมือขึ้นปาดน้ำตาออกจากแก้มนิ่ม “อย่าร้องสิ ทำตัวอ่อนแอไม่สมกับเป็นมึงเลย มา ใส่เสื้อดีๆ เดี๋ยวก็ป่วยหรอก”

            ฮยองวอนยอมนั่งอยู่นิ่งๆปล่อยให้โฮซอกใส่เสื้อให้ มองใบหน้าของคนที่กำลังตั้งใจติดกระดุมก่อนจะร้องไห้ออกมาอีกรอบ มือเรียวยกขึ้นไปแตะที่แก้มของโฮซอก ทำให้มือหนาชะงักไปเล็กน้อย

            “อะไร..”

            “โฮซอก”

            ถึงเวลาแล้วสินะ..

            ถึงเวลาที่ฮยองวอนจะต้องปล่อยโฮซอกไปแล้ว

            ริมฝีปากของโฮซอกถูกจู่โจมโดยไม่ทันตั้งตัว จากตกใจ ก็กลายเป็นเริ่มคล้อยตาม ไม่ทันได้ตั้งตัว จู่ๆตำแหน่งในการนั่งมันก็ถูกเปลี่ยนอย่างรวดเร็ว โฮซอกยกมือขึ้นโอบรอบลำตัวบางที่ยังสวมเสื้อนอนไม่เสร็จดีเอาไว้ แล้วเอนตัวพิงไปกับหัวเตียง

            ปลายลิ้นร้อนแลกรสสัมผัสกัน สอดตวัดเกี่ยวหาความหอมหวานแก่กันและกันโดยไม่มีสิ้นสุด ก่อนที่โฮซอกจะเป็นฝ่ายหยุดแล้วจับมือเล็กที่พยายามเลื่อนต่ำลงไปข้างล่าง

            “..มึงแน่ใจ?”

            “...”

            “เมาแล้วอยากหรือไง”โฮซอกกระตุกยิ้มมุมปาก ความจริงก็ถามไปงั้น เพราะตอนนี้ต่อให้ฮยองวอนจะบอกว่าไม่อยาก มันก็คงไม่ทันแล้วล่ะ

            “ทำไม!!!!!! จะเมาหรือไม่เมา ถ้าอยากกูเป็นฝ่ายเริ่มบ้างไม่ได้หรือไง ต้องรอให้มึงเป็นฝ่ายอยากแล้วเริ่มกับกูก่อนเหรอ ถึงจะเอาได้เนี่ยฮะ!!!!!

            “-o-“โฮซอกอ้าปากค้างกับเสียงแวดๆของฮยองวอน พวงแก้มนุ่มขึ้นสีแดงจัดเพราะความเมา ทำให้ต้องหัวเราะเบาๆ “กูก็ยังไม่ได้ว่าอะไรเลย”

            “ก็มึงพูดเยอะอ่ะ ฮึ่ย”ฮยองวอนทำท่ากระฟัดกระเฟียดอย่างหงุดหงิด

            โฮซอกหัวเราะ ใจอยากจะถ่ายคลิปเก็บไว้ดู แต่ตอนนี้มันไม่ใช่เวลา เมื่อริมฝีปากอิ่มที่แดงน่าจูบของคนตรงหน้ากดลงมาที่ริมฝีปากของเขาอีกครั้ง คราวนี้เร่าร้อนมากกว่าเก่า มือหนาลูบไล้ไปทั่วผิวเนียน ดึงเสื้อที่ยังไม่ทันได้ติดกระดุมออกไปให้พ้นทาง ก่อนจะลากเรียวลิ้นไปตามซอกคอ จนถึงยอดอกที่เริ่มมีการเปลี่ยนแปลง

            “อะ อื้อ..”ฮยองวอนครางฮือด้วยความเสียว ก่อนที่มือเล็กกว่าจะเลื่อนต่ำลงไป ถอดกางเกงของตัวเองออกเพราะรู้สึกรำคาญซะเหลือเกิน

            “อืม”เสียงครางต่ำดังออกมาจากลำคอ ยามที่ร่างกายได้สัมผัสใกล้ชิดกันมากกว่าเดิม เสื้อยืดของโฮซอกถูกถอดออกแล้วโยนไปตรงไหนสักที่ในห้อง ความร้อนแผดไปทั่วร่างกายทั้งสอง

            โฮซอกเลื่อนมือลงไปที่จุดกลางลำตัวของฮยองวอน ก่อนจะรูดรั้งสิ่งที่ชูชันขึ้นมาตามแรงอารมณ์อย่างเบามือ ก่อนจะเร่งจังหวะขึ้น จนร่างบางกระตุกเกร็ง ปล่อยน้ำรักออกมาเปรอะที่กล้ามท้องแข็งแรงของเขา

            “อืออออ..”

            “ยกตัวขึ้นหน่อยสิ”โฮซอกกระซิบเสียงแผ่วชิดใบหูเล็ก เมื่อฮยองวอนยอมทำตาม มือหนาก็เลยเอื้อมไปดึงกางเกงตัวเองออกบ้าง รูดรั้งแกนกายของตัวเองสองสามทีก่อนจะค่อยๆจับสะโพกมนให้นั่งทับลงมา

            “อึก อ๊า..”

            “อือ..”

            “ฮะ โฮซอก..”

            “หืม..”

            “แค่วัน..อึก วันนี้นะ”

            “...”

            “ช่วยมองว่ากูเป็นกู ..มะ ไม่ใช่เป็นตัวแทนของเยอิน ดะ ได้ไหม”

            โฮซอกหรี่ตามองใบหน้าหวาน ดวงตากลมมีน้ำใสๆเอ่อคลออยู่อย่างแปลกใจ “ฮยองวอน”

            “ได้ไหม..”

            “กูไม่เคยมองว่ามะ..”

            เสียงของโฮซอกถูกกลืนหายไปเมื่อริมฝีปากอิ่มทาบทับลงมาอีกหน มือเล็กโอบรอบลำคอแกร่งแนบแน่น ก่อนจะเป็นฝ่ายขยับสะโพกขึ้นลงตามจังหวะของตัวเอง

            “อะ อ๊า”

            ใบหน้าหล่อซุกไซร้ไปที่ลำคอระหง ฝากรอยรักเอาไว้หลายที่ ในหัวสมองเต็มไปด้วยคำถาม เพราะไม่ค่อยเข้าใจกับสิ่งที่ฮยองวอนพูดนัก แต่อาจเป็นเพราะเมา ทำให้ร่างบางพูดไม่รู้เรื่อง

            แต่มีสิ่งหนึ่งที่โฮซอกอยากบอกฮยองวอนให้เข้าใจ ก็คือไม่มีเลยสักครั้งที่โฮซอกมองฮยองวอนเป็นตัวแทนของเยอิน

            ฮยองวอนก็คือฮยองวอน ไม่มีใครมาแทนได้ทั้งนั้น

            “อ๊ะ อ๊า”

            เสียงครางดังสลับไปกับเสียงเนื้อที่กระทบเนื้อ จากช้าก็เปลี่ยนเป็นเร่งความเร็วขึ้นเรื่อยๆ โฮซอกยกสะโพกกระแทกสวนเข้าไป ร่างบางของฮยองวอนแอ่นเกร็งและกระตุกอีกครั้งพร้อมกับการปลดปล่อยความอึดอัดออกมาเกือบจะพร้อมๆกัน

            “อึก ..อืม..”

            “ฮยองวอน”โฮซอกเรียกร่างบางที่โถมตัวลงมาทั้งที่ยังไม่ได้แยกจากกัน ก่อนจะยิ้มบางๆเมื่อเห็นว่าอีกฝ่ายหลับคาอกเขาไปซะแล้ว

            โฮซอกขยับตัวออกช้าๆ ลุกเดินไปหยิบผ้าที่เพิ่งจะเอาไปเก็บเมื่อสักพักมาใหม่ เช็ดทำความสะอาดตามตัวของฮยองวอน หยิบชุดนอนที่ถูกโยนไปอยู่ข้างเตียงขึ้นมา จัดการสวมใส่ให้กับร่างบาง ก่อนที่ตัวเขาจะเดินเข้าไปในห้องน้ำ และจบลงเหมือนเดิม ที่เอาชุดนอนของฮยองวอนมาใส่ ขึ้นไปนอนอยู่เคียงข้างเจ้าของห้อง

            แต่ครั้งนี้แปลกไปจากทุกที เพราะฮยองวอนเป็นฝ่ายพลิกตัว โผเข้ามาสู่อ้อมแขนของเขาเอง

            “..ฮยองวอน”

            “...”

            “กู..”


            คำพูดของโฮซอกไม่ได้ถูกเปล่งออกมา ได้แต่ถอนหายใจออกมาเฮือกใหญ่ กดปลายจมูกลงไปที่หน้าผากมนแผ่วเบา “ฝันดีนะ”



















**********************************

เป็นฉากคัทสั้นๆนะคะ คัทซีนที่ผสมดราม่าลงไปอย่างหนักหน่วง
เชื่อไรท์สิ ว่าเรื่องนี้คนที่น่าสงสารที่สุดไม่ใช่น้องแชอ่ะ มีอะไรอีกเยอะให้ติดตามนะ
อ่านแล้วกลับไปเม้นท์ หรือไปสกรีมในแท็ก #แชไม่น่าสงสาร ให้ไรท์ด้วยเน้ออออออออออออออ
รักค่าาาาา

#แชไม่น่าสงสาร

ไม่มีความคิดเห็น:

แสดงความคิดเห็น